Co wiemy o kulturze Litwy? Na czym polega jej bałtycki wymiar? Ile jest w nim Europy Środkowej, Wschodniej, a ile Skandynawii? Dlaczego kultura litewska ma tak demokratyczny charakter? Skąd bierze się witalizm, żywotność, ekologiczna wrażliwość Litwinów? oto niektóre pytania stawiane w 40., rocznicowym numerze HERITO.
Na przekór ugruntowanym w Polsce stereotypom pogańskiej litewskiej kniei czy tropom Mickiewicza i Miłosza autorzy spoglądają na Litwę od nietypowej strony, od morza. Dlatego w większym stopniu piszą o Mierzei Kurońskiej, Połądze, Nidzie i Kłajpedzie. Dotarłszy do Wilna, proponują inną wędrówkę w poszukiwaniu zabytków mniej znanych niż ubitym traktem ku Ostrej Bramie, za przewodników obierając Jana Krzysztofa Glaubitza, Wawrzyńca Gucewicza i Mikalojusa Vorobjovasa.
W tym Herito staramy się spojrzeć znacznie szerzej.
Numer zawiera także przełożony po raz pierwszy na język polski Mein Sommerhaus, esej Thomasa Manna o jego letnim domu na Mierzei Kurońskiej. Pisze Mann: Miejsce wywarło na nas głębokie wrażenie.
Na marginesie tematów litewskich w numerze zawarto dodatkowo wywiad z Balzsem Ablonczym, historykiem kierującym projektem badawczym Trianon 100, o stuleciu traktatu w Trianon oraz esej Miłosza Waligórskiego o wyimaginowanej literackie podróży balonem z Nowego Sadu do Tallinna.