Książka zawiera charakterystykę trójfilarowej koncepcji zabezpieczenia starości obowiązującej od 1 stycznia 1999 roku. W nowym prawie emerytalnym kluczowe miejsce zajmuje idea indywidualnej zapobiegliwości ubezpieczonego oraz dążenie do zachowania w stopniu dotychczas niespotykanym zależności między indywidualnym wkładem ubezpieczonego w tworzenie funduszu emerytalnego a wymiarem późniejszej emerytury. Problemy dotyczące konstrukcji prawa emerytalnego poddane zostały wszechstronnej analizie dogmatyczno-prawnej z uwzględnieniem kontekstu ekonomicznego i społecznego. Funkcjonujące już od pięciu lat struktury organizacyjnoprawne, takie jak: otwarte fundusze emerytalne (OFE), powszechne towarzystwa emerytalne (PFE), a także nowe unormowania dotyczące pracowniczych programów emerytalnych oraz indywidualnych kont emerytalnych wymagają określenia ich charakteru prawnego i miejsca w systemie zabezpieczenia społecznego. Istotne jest wreszcie określenie roli państwa w organizacji i funkcjonowaniu prawa emerytalnego w kontekście obywatelskiego prawa do zabezpieczenia społecznego sformułowanego w art. 67 Konstytucji RP. Kwestie te, podjęte w niniejszym opracowaniu, stanowią ważny wkład w dyskusję nad kształtem nowego prawa emerytalnego. Książka jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców zajmujących się profesjonalnie problematyką prawa ubezpieczeń społecznych i gospodarczych, sędziów, radców prawnych i adwokatów, a także studentów wydziałów prawa i administracji, uczestników seminariów magisterskich oraz słuchaczy studiów podyplomowych.
Autorzy artykułów zajmują się z powodzeniem problematyką prawa ubezpieczeń społecznych zarówno w ramach akademickiej działalności dydaktycznej i naukowej, jak i działalności praktycznej (m.in. orzecznictwo sądowe i doradztwo).