Podstawowym orężem niemieckiej artylerii ciężkiej w okresie II wojny światowej, była ciężka hałubica 15 cm sFH 18 L/29,5 kalibru 150 mm. Ten typ uzbrojenia był głównie używany do bezpośredniego wsparcia ogniowego piechoty w natarciu (przygotowanie artyleryjskie), choć mógł być także wykorzystany do innych celów np. zadymiania lub w przypadku bezwzględnej konieczności nawet do walki z czołgami. Oczywiście artyleria ciężka niszczyła tez cele znajdujące się daleko za linią frontu... Ze wstępu