Monografia jest pozycją wartościową, ukazującą w różnych ujęciach teoretycznych i przy zastosowaniu wielu zróżnicowanych metod problemy i szanse rozwoju człowieka w późnej dorosłości. Już sam jej tytuł informuje, że jest to pozycja nowatorska, bo jeszcze w połowie XX wieku nawet w psychologii rozwojowej skupiano się na deficytach starości, a nie na możliwościach rozwoju. Poszczególne teksty, które znalazły się w recenzowanym tomie, świadczą jednoznacznie, że rozwój w późnej dorosłości jest faktem i dotyczy różnych sfer życia psychicznego człowieka.