Kłodzko jako centrum wszechświata? A dlaczego by nie! Marta Kurowska zaprasza na spacer po swoim mieście, współczesnych problemach i relacjach oraz uniwersalnych motywach, które wybrzmiewają na każdym równoleżniku. Czas się roztopić w tej lekkiej frazie z domieszką melancholii.

Kłodzko

Pięknem Kłodzka zrodzona
w dziecięcym uśmiechu zawartym,
gdy wśród ulic za rękę,
w podskokach, po bruku…

Już wille przecudne detalem,
przez mosty, i wyżej, i dalej,
gdzie triumf ratusza i twierdzy,
portale, kunszt sztuki,
szept wierszy…,
latarnie w półmroku Młynówki
i Nysa bezradna czasami.
Na co dzień szumiąca, powabna,
zachwyca barwami i skrami.

Tu miejsca dla Boga wplecione
tradycją, miłością, artyzmem.
W nich dusza w bogactwie się gubi,
w refleksji nad sensem najmilszym.

Ja dotknę twych murów niekiedy,
by czuć twą niedolę targaną.
Stłumioneś wojnami, klęskami.
W tył patrzę… z czułością, z powagą.