„Inspiracją do powstania publikacji były przede wszystkim zainteresowania autora i prowadzone przez niego od dłuższego już czasu badania nad problematyką tatarską. Chodzi o zagrożenie ze strony koczowników krajów Europy Środkowej i Wschodniej, zarówno w średniowieczu, jak i w epoce nowożytnej, a także wynikające z tego faktu polityczne i społeczne skutki. […] Cezurę czasową prezentowanych wydarzeń stanowi okres od połowy XV do początku XVI wieku, a konkretnie czasy od rozpadu Złotej Ordy do likwidacji jej naturalnego sukcesora Wielkiej Ordy. […] Dla pełniejszego zrozumienia poruszanych spraw, zdecydowano się przedstawić środowisko naturalne, specyficzny styl życia stepowców i sposoby prowadzenia przez nich działań militarnych. Usiłowano także pokrótce przybliżyć dzieje Tatarów od momentu ich pojawienia się na europejskiej scenie politycznej do rozpadu Złotej Ordy w połowie XV wieku. Aczkolwiek, żyjący od pierwszej połowy XIII wieku we wschodniej Europie, koczownicy, określani są także jako „Mongołowie”, autor niniejszej książki konsekwentnie nazywa ich „Tatarami”, co starał się uzasadnić w dalszej części pracy.” (fragmenty książki)