Śmiertelnie chory mężczyzna, dla którego jedyną możliwością decydowania o własnym losie jest samobójstwo.
Zanussi w przejmujący sposób przypomina w nim starą prawdę, że człowiek nigdy nie jest dostatecznie przygotowany na przyjęcie śmierci, nie potrafi się z nią pogodzić.
Nie umie na nią znaleźć duchowej ani intelektualnej odtrutki. Film prowokacyjny, niszczący u myślącego widza poczucie wewnętrznego komfortu; swoiste "memento mori" dla współczesnej cywilizacji, pragnącej sobie wmówić, że śmierci nie ma.