W Polsce żyje kilkanaście tysięcy osób z przeszczepionym narządem: nerką, wątrobą, sercem Dzięki transplantacji większość z nich może prowadzić prawie normalny tryb życia: młodzi się uczą, studiują, dorośli wracają do pracy, kobiety rodzą dzieci, ojcowie opiekują się rodzinami. Mówią o sobie: Dostaliśmy szansę na drugie życie.
Z możliwości, jakie otworzył rozwój transplantologii, nie wszyscy jednak mogą skorzystać. Według statystyk połowa oczekujących na przeszczep umiera, nie doczekawszy narządu. Dlaczego tak się dzieje

W Polsce aż 97% przeszczepianych organów pochodzi od dawców zmarłych. Eksplantacja wiąże się z wieloma dylematami natury medycznej, prawnej, teologicznej, etycznej, obyczajowej, psychologicznej. Czy narządy pobierane są rzeczywiście od osób zmarłych, czy nie powoduje to ich uśmiercenia Czy pobranie może nastąpić wbrew woli wyrażonej za życia lub bez wiedzy i zgody rodziny zmarłego Czy nie narusza to jego integralności i godności Jaki jest stosunek Kościoła do transplantacji Czy w naszym kraju może się odbywać handel organami

W aktualnej polskiej rzeczywistości do tego zestawu pytań i wątpliwości dochodzą jeszcze kwestie natury finansowej: Czy naszą służbę zdrowia stać na, bez wątpienia, drogie operacje, jakimi są przeszczepy Czy możliwe są w tej dziedzinie nadużycia Wielość trudnych problemów związanych z transplantacjami powoduje, że tematyka ta w mediach poruszana jest wyrywkowo, najczęściej w atmosferze sensacji. Z tej przyczyny wiele osób sprzeciwia się pobraniom narządów z ciał osób bliskich, lekarze paraliżowani są lękiem przed oskarżeniami o przyczynienie się do śmierci dawców. Maleją nakłady na tę dziedzinę medycyny.

Podstawowa wiedza o procedurach związanych z przeszczepami i wiążącymi się z nimi problemami potrzebna jest, by każdy mógł świadomie się do nich ustosunkować i - gdy przyjdzie taka potrzeba - dokonać wyboru zgodnie z własną wiedzą i sumieniem.