Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie o znaczenie, miejsce i rolę mitu w twórczości polskich pisarek współczesnych. Pojęcie „mitu” rozumiane jest tu jako zestaw wątków, figur i symboli pochodzących przede wszystkim z kultur starożytnych i z opowieści biblijnych, na stale zakorzenionych we wspólnej wyobraźni literackiej i w tradycji europejskiej. Nie brakuje jednak szerszego rozumienia mitu jako stereotypu kulturowego, tak jak w przypadku obrazu Czarnej Afryki, który ucieleśnia Innego w stosunku do świata zachodniego. Mity powstałe w obrębie kultur męskocentrycznych odzwierciedlają ich normy społeczne, wartości moralne, wizje świata, pojęcia męskości i kobiecości. W związku z tym zebrane tu studia stanowią próbę analizy różnorodnych reinterpretacji opowieści mitologicznych w twórczości współczesnych polskich autorek jako kontrnarracji przeciwko zastanym znaczeniom, skamieniałym obrazom, dominującym przekazom. Wspólnym mianownikiem tych mitologicznych nawiązań jest zamierzony gest przepisania, opowiadania na nowo znanych historii i postaci, aby wydobywać z nich nowe znaczenia, ukryte treści, odmienne symbole. Kontrnarracja przybiera wiele form: uwspółcześnia opowieść, przekształca jej wymowę i symbolikę, odsłania podteksty związane z przemocą i opresją, wypełnia luki i niedopowiedzenia, a także oddaje głos tradycyjnie milczącym kobietom. - Alessandro Amenta, Krystyna Jaworska, Słowo wstępne