Błogosławiona Małgorzata Ebner była zakonnicą i mistyczką. Wstąpiła do klasztoru dominikanek pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Mödingen w diecezji augsburskiej. Ciężko zachorowała i została przykuta do łóżka. W 1332 roku na polecenie kierownika duchowego zapisywała swoje mistyczne doświadczenia w dzienniku.

Korespondowała z dominikaninem i mistykiem Janem Taulerem. Zmarła w opinii świętości w wieku 60 lat. Jej kult jako błogosławionej potwierdził papież Jan Paweł II w 1979 roku.

W listach Błogosławionej próżno szukać niejasnego, oderwanego od życia sposobu myślenia; dominują w nich praktyka i doświadczenie. Owa relacja mistycznych przeżyć ma tym większą wartość, że zawdzięczamy je miłującej prawdę kobiecie, której zupełnie obce były fanatyzm i przesada. Małgorzata z podziwu godną otwartością mówi o swych pokusach, trudnościach i sukcesach. Z jej zapisków wyłania się fascynujący obraz drogi, którą przebyła ku pełni mistycznego życia.

Objawienia Błogosławionej w jasny sposób ukazują dzieje konkretnego życia mistycznego i stanowią księgę pociech dla wszystkich, którzy doświadczają cierpień i bezczynności.