Zbeletryzowany fragment biografii głównego bohatera i jego rodziny. Książka przenosi nas z terażniejszości w przeszłość i przyszłość, które nierozerwalnie wiążą się z losami jego i ludzi, z którymi przyszło mu żyć. W powieści wspaniale opisane są wątki kryminalne i historie miłosne, przeplatane szczęściem, ale też i zazdrością, niedojrzałością czy zdradą.
Bardzo szczególną rolę odgrywają tu trzy kobiety - Lena, Katarzyna i Beata. Fascynujące są losy Leny, o której autor pisze: byłaby najpiękniejsza, gdybym wcześniej nie poznał Kasi. Moja bardzo daleka kuzynka z Rosji. Tajemnicza i uwodzicielska. Związana z rosyjskim wywiadem, choć grała też na własną rękę. Oddana przyjaciółka. Co najmniej dwa razy uratowała mi życie... O Katarzynie autor pisze tak: poznałem ją w drodze do Sosnowicy. Moja wielka i jedyna miłość. Do dziś nie potrafię zrozumieć, jak w pół godziny mogłem się tak szaleńczo zakochać. Mimo wielkiego uczucia trochę trwało nim się odnaleźliśmy. Ale nawet to nie przeszkodziło, by mnie zdradziła. Zahipnotyzowana przez mojego przyjaciela Stasia, uwierzyła, że go kocha, a ja jestem ich wrogiem. Strzelała do mnie, ale prawdziwa miłość nie pozwoliła zabić. Wybaczyłem jej i było warto, bo w końcu została moją żoną. Kim jest tytułowa Beata? Tę tajemnicę pozostawiam do odkrycia czytelnikowi. A warto ją poznać, szczególnie, że w powieści znajdzie się ona w centrum zdarzeń niezwykłych i zaskakujących, gdzie z dala od wielkiego świata, od zgiełku miast, fleszy reporterów, przeciwstawiając się ludziom próbującym zniszczyć ich świat, dwoje młodych ludzi odnajduje niewyobrażalny skarb. Wspaniały nie wielkością, lecz mocą i historią sięgającą dwóch tysiącleci. Skarb, który od dawna nie powinien już istnieć.