Autor ukazuje wartość obrazu objawionego s. Faustynie oraz analizuje zawarty w nim przekaz. Nowatorskim podejściem do tematu jest postrzeganie doświadczeń mistycznych zakonnicy w kategoriach wizualnych, a poznanie zawartych w nim znaczeń staje się czytelne przez odczytanie ich z perspektywy biblijnej i żydowskiej. Przybliżając czytelnikowi przekaz polskiej mistyczki, autor uwzględnia zatem nie tylko wizualny charakter objawień, lecz również fakt, że znaczenia objawionych jej pojęć nawiązują do liturgii żydowskiej. Stosując powyższą optykę, autor umożliwia poznanie istoty objawień zgodnie ze sposobem przekazanym s. Faustynie przez Pana Jezusa, który polega na oddziaływaniu obrazu i słowa.
Jeden z istotnych postulatów pracy dotyczy skorygowania błędnych form kultu Miłosierdzia Bożego, rozwijanych w niektórych jego tradycjach w opozycji do słów podyktowanych zakonnicy przez Pana Jezusa. Z lektury pracy wynika, że przyczyną błędów w rozwoju niektórych form tego kultu jest arbitralne odcinanie się od jego źródeł oraz przyjmowanie przez dysponentów kultu partykularnych celów nieobec-nych ani w objawieniu biblijnym, ani w objawieniach mistyczki. Najważniejszym przesłaniem książki jest jednak przybliżenie przekazu zawartego w objawionym obrazie, który za o. Michalenko, wicepostulatorem w procesie kanonizacyjnym s. Faustyny, autor określa jako obraz Miłosierdzia Wcielonego. Autor ujawnia też nieznane walory jego funkcji ocalającej oraz cel objawienia obrazu przez Pana Jezusa, którym jest przygotowanie ludzkości na paruzję.