W XVI wieku położona w boliwijskich Andach kopalnia srebra Cerro  Rico de Potosí finansowała w dużej mierze Imperium Hiszpańskie.  Powstałe wokół niej miasto rozrosło się do rozmiarów większych  niż ówczesny Londyn, a zamieszkujący je koloniści, wyzyskując  miejscową ludność, pławili się w dobrobycie. Dziś Potosí to  piekło na ziemi – jedno z najbiedniejszych miast w Ameryce  Południowej, o powietrzu tak nasyconym metalami i kopalnianym pyłem,  że jego mieszkańcy cierpią na liczne schorzenia, ślepną, powoli  się duszą. Kopalnię w Potosí zachodnie korporacje eksploatują tak  zachłannie, że góra, w której jest umiejscowiona, coraz bardziej  się sypie. Na razie jednak w jej mroku umierają ludzie.

Bohaterką reportażu "Potosí. Góra, która zjada ludzi" jest czternastoletnia dziewczynka pracująca w tytułowej kopalni srebra. Historia małej Alicji to opowieść o wyzysku boliwijskiej ludności, najpierw przez konkwistadorów i kolonistów, później – bezwzględnych kapitalistów, a zarazem oskarżenie rzucone światu, który do dziś prowadzi łupieżczą politykę wobec Południa lub w najlepszym razie odwraca wzrok od dramatu jego rdzennych mieszkańców.