Kontynuacja zdarzeń zaprezentowanych w Mesjaszu Diuny.

 

Metalowe oczy gholi były nieprzeniknione, ale jego twarz wyrażała wściekłość. Kiedy żołnierze popędzili do drugiej klatki schodowej, wypełniając rozkazy, Gurney został na dachu sam z Duncanem.

 

Ghola łypnął na niego i powiedział cicho:

 

— Pozwoliłeś jej uciec.

 

Halleck udawał, że z trudem łapie oddech. Pokręcił głową.

 

— Bogowie podziemi, wzięła mnie z zaskoczenia — rzekł.

 

Ghola przyjrzał mu się chłodno, włączył tarczę osobistą i przyjął postawę bojową.

 

— Zawsze ci ufałem, Gurneyu Halleck, ale chyba nie zaufam ci już nigdy więcej. To była lady Jessika. Pozwoliłeś jej uciec, a ja wiem dlaczego. — Płaska twarz Duncana Idaho była ściągnięta. Uniósł swój krótki miecz. — Masz mi dużo do wyjaśnienia.

 

Straciwszy ukochaną Chani, matkę swoich dzieci, Paul niespodziewanie porzuca Imperium i odchodzi na pustynię. Władzę przejmuje jego nastoletnia siostra Alia, Zły Duch. Pierwsze miesiące jej panowania to wyjątkowo burzliwy okres – okrucieństwa regentki dorównują najgorszym wydarzeniom Dżihadu Muad’Diba, panoszy się wszechwładny kwizarat, a Imperium rozrywają konflikty wewnętrzne. Chociaż wrogowie Atrydów ciągle knują spiski, Alia stopniowo zraża do siebie matkę i najwierniejszych towarzyszy Paula, do rangi wroga publicznego numer jeden urasta zaś Bronso z Ixa, jego dawny przyjaciel.

 

Ten sequel Paula z Diuny to istotny dodatek do chronologii Diuny i będzie miał wzięcie u miłośników twórczości Herberta. - „Library Journal”