Dramat „Lesistan”, to oniryczno-metafizyczna odyseja dwóch warszawskich artystów, po głębi Puszczy Kampinoskiej. Wędrowcy napotykają postacie realizujące rozmaite, z reguły groteskowe, absurdalne, lecz mocno osadzone w kontekście polskim, role życiowe, wynikające z naszych resentymentów lub przywidzeń. Tu polski sen i jawa skłaniają się ku sobie. Ich wspólna cząstka okazuje się z gruntu romantyczna. Jak pisze prof. Maciej Wojtyszko - „Gdyby Lesistanu nie było, należałoby go wymyślić. Skoro go jednak wymyślono — to w pewnym sensie jest. Nic się na to nie poradzi, że egzystencja prowokuje esencję. Utwór dezorientuje — ale tylko niezorientowanych. Polecam.”