Dla Osho każda zmiana jest indywidualna. Nie ma „społeczeństwa”, które można by zmienić - zmiana może przydarzyć się każdemu z nas z osobna. Tak więc, niezależnie od tematu książki, wątek, który przewija się przez wszystkie słowa Osho, jest jak pieśń o miłości, którą możemy nagle, w tajemniczy sposób usłyszeć we właściwym momencie. I co dziwne, bez względu na to, do czego odnoszą się te słowa, tak naprawdę odnoszą się one tylko do nas.

To nie jest zwykła miłosna pieśń, bardziej zaproszenie do otwarcia naszych serc i usłyszenia czegoś poza słowami, poza sercem. . . cisza poza wszelkim zrozumieniem - do której wszyscy należymy. „Właśnie tak” łączy przemówienia Osho na temat historii sufizmu i sufizmu. Osho, ze swoim charakterystycznym dowcipem, przenikliwością i brakiem szacunku, zdziera warstwy naszej świadomości i przedstawia nas samym sobie.