Istniejący na przestrzeni ponad trzech stuleci (od 1442 do 1783 r.) Chanat Krymski odegrał ważną rolę w historycznych losach Europy Wschodniej. Siły zbrojne pozwalały Girejom bronić granic i utrzymać swoje interesy w obliczu potężnych sąsiadów. Wojsko krymskie często okazywało się decydującą siłą w licznych konfliktach zbrojnych, wstrząsającymi Europą Wschodnią i Kaukazem.
Organizacja wojskowa i taktyka armii chanów krymskich były kontynuacją tradycji Złotej Ordy, sięgających systemu militarnego imperium Czyngis-chana, który z kolei opierał się na wielowiekowych doświadczeniach wojen stepowych. Tatarzy krymscy chętnie wykorzystywali oddziaływanie wojenne innych ludów w rzemiośle wojennym, jednocześnie sami stając się przyczyną transformacji sił zbrojnych sąsiednich krajów. Symbioza tradycji Złotej Ordy i wpływów osmańskich doprowadziła do powstania krymskiej sztuki wojennej. Wielu współczesnych zauważyło duże podobieństwo ubioru, broni i zbroi Tatarów krymskich u wielu ich przeciwników. Nawet tak niezwykłe wojsko w tym rejonie Europy jakie powstało na Siczy Zaporoskiej, wypracowało pod wpływem tatarskim swój własny, specyficzny styl działań wojennych. Tym sposobem wojska krymskie wywarły znaczący wpływ na historię Europy Wschodniej i Północnego Kaukazu, nie tylko poprzez swój udział w konfliktach zbrojnych, ale i dzięki wpływowi na ewolucję spraw wojskowych w pozostałych państwach. Wojsko krymskie jest niezwykłym przykładem adaptacji „klasycznej” stepowej sztuki wojennej do nowych realiów „ery prochu”...

Amet-chan A. Szejchumierow (1992), młodszy pracownik naukowy Instytutu Historii im Sz. Mardżani Akademii Nauk Republiki Tatarstanu w Kazaniu (Rosja). W kręgu jego zainteresowań naukowych znajdują się sprawy wojskowe Chanatu Krymskiego. Autor 15 publikacji dotyczących różnych aspektów wojskowości Tatarów krymskich, w tym jednej monografii.

Prezentowana praca jest rozprawą doktorską Autora.