"[...] Autor prowadzi czytelnika w innym kierunku, skupiając się przede wszystkim na wizerunku. Odnazał nieznane dotychczas artefakty, co pozwoliło na ukazanie ewolucji znaku od średniowiecza do początków XVI w. w okresie tzw. "żywej" heraldyki, z licznymi ekskursjami w głąb XIX w. W długim procesie rozwoju niektóre herby polskie poddane zostały okcydentalizacji. Zjawisko to dostrzegł także Autor w przypadku herbu Wilcze Kosy.

Podobieństwo znaku austriackiej rodziny von Stubenbergów z herbem występującym w pieczęci kanonika krakowskiego - Adama z Będkowa w ziemi sieradzkiej zdaniem Autora - wskazuje właściwy kierunek recepcji. Świadczy też wymownie o wspólnocie rycerstwa Europy, do której należeli też nosiciele Wilczych Kos."

(prof. dr hab. A. Szymczakowa)