Chyba mogłabym być aktorką. Udawanie kogoś innego nie jest trudne. Czyż nie robiłam tego przez prawie całe życie?


Potłuczone szkło, krew na podłodze. Roztrzęsiona Cordelia Russell wybiega z mieszkania. W barze rozpaczliwie wypatruje znajomych, którzy mogliby poratować ją pożyczką. Dojada stek pozostawiony przy sąsiednim stoliku, dwie godziny później na imprezie wciąga kokainę. O świcie zniesmaczona kelnerka pomaga jej wstać z brudnego parkietu. Czas wrócić do domu. A tam zleciały się już muchy zwabione zapachem trupa.

Pięćdziesiąt lat wcześniej w surowych warunkach irlandzkiej wysepki Inishcrann dorasta Delia O’Flaherty – córeczka tatusia bezkrytycznie przez niego uwielbiana i faworyzowana. Karmiona irlandzkimi legendami, nazywana przez ojca królową wyspy, dorasta w przekonaniu o swojej wyjątkowości. Zazdrosna o uczucia ojca do matki i braci zręcznie manipuluje dorosłymi. Aż pewnego dnia posuwa się o krok za daleko. Jedno kłamstwo będzie miało dramatyczne konsekwencje.
 
Otworzyłam drzwi i… ujrzałam potwora. Wysoki, szeroki w barach jak mój ojciec miał głowę przesłoniętą kapturem, dostrzegłam jednak, że dolna część jego twarzy wygląda szokująco, jest odrażająca. Jak oparzona odskoczyłam do tyłu, a wtedy podniósł głowę i kaptur spadł, odsłaniając cały koszmar jego obrażeń.  Chciałam zamknąć drzwi, lecz zablokował je nogą.

– Delio, nie znasz mnie, ale jesteśmy rodziną! Śledziłem cię wczoraj…

Wszedł do środka i delikatnie zamknął drzwi. James, mój syn, który pisał do mnie te przesycone nienawiścią, rozpaczliwe listy. Syn, który tak bardzo chciał zrobić mi krzywdę. Gdy skoczył do przodu, zamierzałam  wrzasnąć, lecz zasłonił mi ręką usta.

– Proszę, nie krzycz…

Ugryzłam go w dłoń i wtedy mnie puścił. Zatoczył się i spróbował złapać  mnie za szyję. Chciał mnie udusić. Zrobiłam unik, chwyciłam butelkę po  wódce, roztrzaskałam o stół i bez chwili namysłu wbiłam mu ją w szyję.