Szczególnie wartościowe w niniejszej pracy jest wyjście w analizach poza dotychczasowe badania korczakowskiej wizji dziecka i wychowania, poszerzenie obszaru ich interpretacji o kategorie pedagogiki personalistycznej i chrześcijańskiej. Należy zatem przypuszczać, że powszechniejsza znajomość (wśród nauczycieli akademickich, badaczy, pedagogów, nauczycieli, studentów) tych na nowo niejako odczytanych, głębszych założeń oraz praktycznych rozwiązań w pedagogii Korczaka może stanowić szansę na twórcze rozwiązanie wielu problemów wynikających z istniejącego kryzysu pedagogiki.