O Autorze:
Alek Skarga rocznik 1958; urodzony w Dębicy; absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Debiutował w czasie studiów w latach 80. publikując swoje wiersze w Zeszytach Naukowych Koła Polonistów UJ redagowanych pod patronatem prof. Jana Błońskiego; niezależną poezję tworzy od szkolnych lat; wiersze łączy z poetyckimi fotografiami, które sam wykonuje; twórczość jego nazwana została kiedyś poezją rozdarcia posierpniowego; zestawiana była z twórczością Barańczaka i Kornhausera jako rozwinięcie i dopełnienie Nowej Fali; dzisiaj również dotyka aktualnych problemów, opisuje rzeczywistość wokół nas i społeczne nastroje; nie stroni od psychologizmu i uniwersalizmu oraz odniesień do otaczającej nas przyrody.
Skarga jest kontestatorem, jego postawa kontestacyjna wyrasta z tradycji końca lat 60., tej którą znaczyła wolność wpisana w bunt zwolenników pojednania z Naturą, Bogiem i Muzyką. Ta linia poetyckiej genealogii jest echem przeszłości, wyrazem ufności wobec świata, czy też wyrazem XX-wiecznego idealizmu. Ten rodzaj kontestacji jest ucieczką od rzeczywistości w marzenie w celu ochrony przed skażeniem ciała, duszy, a nawet myśli (Oleschko, Paluszkiewicz).