Książka, która odważnie demaskuje nieuleczalną chorobę polskiego Kościoła.  
 
Zmieniają się księża, zmieniają biskupi, a patologie w polskim Kościele pozostają. Nierozliczone przestępstwa, w tym pedofilia, brak kontroli nad finansami, arbitralność awansów, wykluczenie kobiet, feudalny model władzy, afery seksualne, skorumpowani biskupi, rozpusta, kolesiostwo, cynizm, związki z władzą, hipokryzja… Przez media co i rusz przewijają się kolejne skandale, które pokazują, że hierarchowie mają na sumieniu bodaj wszystkie grzechy główne.
 
Ten system jest chory – taką tezę stawiają autorzy książki.

Stanisław Obirek – antropolog kultury i były jezuita, oraz Artur Nowak – adwokat ofiar pedofilii i  publicysta, przyglądają się polskiemu Kościołowi z właściwą sobie przenikliwością, odwagą i znajomością tematu. Analizują system w nim panujący na podstawie insajderskiej wiedzy i dziesiątek rozmów z duchownymi oraz ludźmi Kościoła.
 
Nieprzypadkowo nawiązują tytułem do słynnej Sodomy Frédérica Martela, bo podobnie jak on ujawniają ukryte mechanizmy charakterystyczne dla tej instytucji. Odpowiadają przy okazji na pytanie, dlaczego polski Kościół nie jest zdolny do reform.

"Naszą książkę zrodził gniew na to, co się w Kościele w ostatnich dziesięcioleciach wydarzyło. Ten gniew sprawił, że nie zawahaliśmy się odsłaniać najbardziej perwersyjnych form przemocy, jakie doszły do głosu w tej instytucji."

Prof. dr hab. Stanisław Obirek – ur. w 1956 roku, antropolog kultury, teolog, historyk, publicysta. Pracuje w Instytucie Ameryk i Europy Uniwersytetu Warszawskiego. Wykładał w College of the Holy Cross w Worcester, na Uniwersytecie Łódzkim i w Akademii „Ignatianum” w Krakowie. Były jezuita – wyświęcony w 1983 roku, w 2005, po serii krytycznych ocen polskiego katolicyzmu i nałożonych nakazów milczenia, wystąpił ze stanu duchownego. Wydał m.in. prace: Wizja Kościoła i państwa w kazaniach ks. Piotra Skargi, Umysł wyzwolony. W poszukiwaniu dojrzałego katolicyzmu, Uskrzydlony umysł. Antropologia słowa Waltera Onga, Polak katolik po przejściach, dwie książki – rozmowy z Zygmuntem Baumanem O Bogu i człowieku i O świecie i sobie samych, a także wspólnie z Arturem Nowakiem Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła.

Artur Nowak – ur. w 1974 roku, adwokat, publicysta i pisarz, autor m.in. rozmów z ofiarami kościelnej pedofilii Żeby nie było zgorszenia. Ofiary mają głos (współautorka: Małgorzata Szewczyk-Nowak) oraz z byłymi i obecnymi księżmi Duchowni o duchownych, a także dziećmi duchownych Dzieci, które gorszą. Napisał też Kroniki opętanej – powieść inspirowaną prawdziwą historią nastolatki molestowanej przez egzorcystów, a także zawierający wątki biograficzne thriller Zło (współautor: Mariusz Zielke). Centralna postać dokumentu braci Sekielskich Tylko nie mów nikomu. Autor głośnego wywiadu rzeki ze Stanisławem Obirkiem Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła. Na kanale Sekielski Brothers Studio prowadzi podcast Wysłuchanie.

Zasady gomory:

    • Kościół instytucjonalny nigdy nie był za żadną reformą. Dochodziło do nich zawsze na skutek presji zewnętrznej.
    • Każda władza, a w szczególności absolutna władza biskupia korumpuje, oducza empatii, tworzy dystans.
    • Kościół nie udziela informacji o swoich zasobach: budżecie, wydatkach, kosztach i dochodach. Nie składa żadnych sprawozdań.
    • Kościół chroni zdemoralizowanych duchownych, bo napędzają wiernych i przynoszą pieniądze. Tych, którzy ujawniają skandale, uznaje za osoby chore albo homoseksualne.
    • Sekretarze i odźwierni stanowią filtr dla swoich pryncypałów, żeby nikt im nie zarzucił, że mają oficjalną wiedzę o nadużyciach.
    • Konserwatywna narracja z naciskiem na seksualność to często stosowana strategia obronna zdemoralizowanych seksualnie hierarchów.
    • Tworząc wrażenie walki z patologiami, Kościół desygnuje do kontaktów z mediami ludzi miłych i uśmiechniętych, jednostki słabe, uzależnione od sterujących nimi z tylnego siedzenia decydentów.
    • Na sukces mogą liczyć przede wszystkim dworzanie hierarchów. Kościół podkreśla wagę posłuszeństwa, które ślubuje biskupowi każdy z podległych mu duchownych.
    • Kościół od wieków piętnuje cechy i przywary, z którymi sam sobie nie radzi.
    • Katolickie wychowanie w modelu grzeczności i usłużności, stosunek dzieci wobec starszych oraz kobiet wobec mężczyzn to jądro przemocy w rodzinach i małżeństwach.
Im większa władza, tym większa podejrzliwość oraz większe przekonanie, że podwładni grzeszą nielojalnością i nieustannie spiskują.