Piotr Faber (1506?1546) należał do grona pierwszych towarzyszy Ignacego Loyoli, z których wyłoniło się później Towarzystwo Jezusowe. Po studiach oddał się intensywnej pracy apostolskiej. Wędrował przez Italię, Niemcy, Francję, Hiszpanię i Portugalię. Służył jako doradca kardynałów, biskupów oraz dyplomatów. Bywał na dworze hiszpańskim i portugalskim. Głosił słowo Boże, prowadził wykłady, udzielał Ćwiczeń duchowych, spowiadał, podejmował się kierownictwa duchowego i zdobywał kandydatów do nowego zakonu.

W ostatnich czterech latach życia zapisywał, zresztą nieregularnie, swoje refleksje i doświadczenia duchowe. Powstało z tych zapisków Memoriale, czyli Dziennik duchowy, który daje nam wgląd w duszę Piotra Fabera, w jego wewnętrzny świat przeżyć, w doświadczenie Boga, w patrzenie na zanurzoną w Nim rzeczywistość, w pragnienie służenia Kościołowi i człowiekowi. Papież Franciszek zapytany o to, dlaczego Piotr Faber jest mu tak bliski i co go uderza w jego postawie, odpowiedział: ?Dialog ze wszystkimi ludźmi, nawet z najbardziej zagorzałymi przeciwnikami, prosta pobożność i swego rodzaju naiwność, dyspozycyjność nieznosząca zwłoki oraz fakt, że w sposób stanowczy potrafił podejmować ważne i radykalne decyzje, a jednocześnie był bardzo łagodny?. Bogusław Steczek SJ, Słowo od tłumacza