Oto pozycja obowiązkowa dla każdego fana jazzu! Na pięciu płytach zebrano imponujący dorobek Studia Jazzowego Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Ptaszyna Wróblewskiego, które działało w latach 1969-1978, a także późniejsze nagrania wielkiego polskiego jazzmana. Niemal wszystkie ukazują się na płytach po raz pierwszy! Co warto podkreślić, wyboru nagrań dokonał osobiście Jan Ptaszyn Wróblewski. Pięć płyt to ponad cztery godziny najwyższej jakości jazzu. W dużej mierze w wykonaniu bigbandowym, bo tym właśnie pod względem formatu było Studio Jazzowe Polskiego Radia. Wspaniałą orkiestrą, która nie tylko nagrywała w studiu, lecz również występowała na festiwalach w kraju, Norwegii, Szwecji, Finlandii, w Niemczech i na Węgrzech. Studio zarejestrowało dla Polskiego Radia 187 utworów, z czego 56 znalazło się na pierwszych czterech dyskach z boxu. To kompozycje najlepsze z najlepszych, wybrane przez Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Creme de la creme polskiego jazzu w wydaniu bigbandowym, podany na wydawnictwie w porządku chronologicznym. Do Studia Ptaszyn zapraszał najwybitniejszych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej, tworząc swego rodzaju `all-stars band`. Wystarczy wspomnieć, że pod kierownictwem `dyrektora` Studia pojawiali się: Krzysztof Komeda, Zbigniew Seifert, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Andrzej Trzaskowski, czy Tomasz Stańko. Nagrania bigbandowe ostatniego z wymienionych to jedna z największych rewelacji `Studia Jazzowego Polskiego Radia`. W boxie znalazło się aż 11 kompozycji Stańki, w których zachwyca jego biegłość w traktowaniu klasycznej bigbandowej materii i konfrontowanie jej z awangardową, freejazzową estetyką. Rozpędza muzykę do freejazzowych `kotłów`, często zderzając je z klasycznymi bigbandowymi elementami, a jego trąbka ani na chwile nie traci panowania nad tym pozornym szaleństwem. Płyta piąta to nagrania kwartetu i sekstetu Jana Ptaszyna Wróblewskiego z lat 1979-2017. Znajdziemy na niej fragment występu z Festiwalu Jazz Jamboree 79, pierwszego, na którym zabrakło Studia Jazzowego Polskiego Radia, i dwóch kolejnych występów, które odbyły się po 10 i 20 lat później, z okazji 70. i 80. urodzin Ptaszyna. Wydawnictwo jest imponującym dokumentem dorobku tej niezwykłej instytucji, jaką było Studio Jazzowe Polskiego Radia.