Tematem książki jest późna twórczość jednego z najbardziej niezwykłych i kontrowersyjnych pisarzy polskich XX wieku – Leopolda Buczkowskiego, nazywanego często „polskim Beckettem”. Autor poddał szczegółowej analizie najtrudniejsze w odbiorze i najrzadziej komentowane przez badaczy późne dzieła Buczkowskiego, opublikowane po roku 1970: Uroda na czasie, Kąpiele w Lucca, Oficer na nieszporach i Kamień w pieluszkach.
Twórczość ta łączyła literaturę polską z najważniejszymi nurtami awangardowej powieści zachodniej. Kluczowym problemem i motywem przewodnim książki jest kryzys opowiadania w prozie współczesnej oraz performatywność.