Czwarty tom cyklu poświęconego historii zdobywania Tatr Jana Kiełkowskiego. Tom czwarty Zdobycia Tatr jest szczególny, ukazuje się bowiem po śmierci autora - Jana Kiełkowskiego. Prace nad nim kontynuowała żona, której należą się ogromne podziękowania. Obejmuje lata od 1946 do 1960, kiedy to po okresie wojennym taternictwo sukcesywnie wracało do normalności. Na przestrzeni 15 lat dużą aktywnością wykazywali się taternicy czechosłowaccy, którzy dokonali większości pierwszych letnich oraz zimowych przejść w tej części Tatr. Po stronie polskiej nadal pokonywano skrajnie trudne, ale już przetarte szlaki. Poprowadzono wiele nowych dróg, takich jak: Ciężka Turnia, Batyżowiecki Szczyt, Galeria Gankowa, Łomnica, Zadnia Baszta, Kazalnica Mięguszowiecka, Młynarczyk, Mały Młynarz. Liczne były przejścia zimowe. W okresie od 1951 do 1955 roku taternictwo staje się masowe, zarówno po stronie polskiej jaki i czechosłowackiej. Przejście Wariantu R na wschodniej ścianie Mnicha oraz wejście nową drogą na Kazalnicę Mięguszowiecką uznać można za sztandarowe dokonania tego czasu. Wielką wartością książki jest obszerna bibliografia, cytaty oryginalnych sprawozdań i opisów historycznych przejść oraz liczne ilustracje