Jestem dziewczyną, która usiłuje zapomnieć.
Marla jest kobietą, która usiłuje pamiętać.

Zdesperowana Allison ucieka od przemocowego ojca, wiecznego strachu i udawania, że jest niewidzialna. Szukając schronienia w obcym mieście, trafia do zaniedbanego starego domu i poznaje jego samotną mieszkankę: dziwną starszą panią o imieniu Marla, której teraźniejszość miesza się z przeszłością. Marla bierze dziewczynę za swoją dawną przyjaciółkę Toffi. Allison wchodzi w tę rolę i nawiązuje najdziwniejszą w swoim życiu przyjaźń z irytującą, dowcipną i rozbrajająco bezbronną starą kobietą.

I po raz pierwszy zaczyna zadawać sobie pytania: Co naprawdę czuję? Czego chcę? I kim właściwie jestem?

Wielokrotnie nagradzana irlandzka autorka w swoich powściągliwych białych wierszach z ogromną subtelnością i przenikliwością podejmuje bolesny temat toksycznej rodziny, emocjonalnych ran oraz pragnienia miłości i akceptacji. 

Przejmująca i piękna… Oryginalne, udane ujęcie trudnego tematu. - „Kirkus Review”

Chociaż mnóstwo tu bólu, jest to także opowieść pełna nadziei i głęboko wzruszająca; dużo w niej starych ran, ale też drobnych gestów dobroci; to książka, która zmienia czytelnika na lepsze. - „The Guardian”

Nakreślony przez Crossan finezyjny portret Allison obnaża jej egoizm, ale też zdolność do współczucia i  tęsknotę za miłością, a przykuwająca uwagę narracja wciąga czytelnika w świat jej myśli i wspomnień, kiedy próbuje wyjść z niewidzialności, w której się ukryła. - „Publisher’s Weekly”