Upływający nieubłaganie czas, sens życia, samotność we wszechświecie, potrzeba Boga, ślad zostawiony przez człowieka Radość ze spełnionej miłości
Narrator Krzysztof, opowiadając o sobie i relacjonując swoje przypadki człowieka myślącego raczej naukowo, wplata w jedną opowieść inną opowieść, która wydaje się znacznie ważniejsza i bogatsza to historia Ryszarda, tytułowego Starego Człowieka, pełna obserwacji, przemyśleń i wniosków, do jakich skłoniły go: wiek, co wydaje się oczywiste, i potrzeba zostawienia po sobie śladu:
Męczyło mnie wtedy takie abstrakcyjne pragnienie. Żeby coś pozostało. Zostawić ślad. Po sobie po bliskich Po czasie, który nieubłaganie mija.
Na prośbę Magdaleny, wdowie po zmarłym Ryszardzie, niegdyś słynnej aktorki nazywanej Piękną Madzią, Krzysztof porządkuje notatki, jakie zostawił po sobie Stary Człowiek. Przy okazji porządkuje życie własne i kilku innych osób.