Opowiadania ukazują losy rosyjskich Żydów, w szczególności odeskich i obejmują czasy II wojny światowej, powojenną epokę stalinowską, lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XX w., kiedy to zaczęła się walka o prawo do emigracji, wreszcie - odbudowanie życia na obczyźnie. Autentyzm relacji każe przypuszczać, że autor oparł się przede wszystkim na przeżyciach własnych i swoich bliskich. Widzimy więc świat najpierw oczami kilkuletniego chłopca, później uczniami szkoły sowieckiej, wreszcie - dorsłego mężczyzny, próbującego najpierw znaleźć miejsce w kraju, w któym się urodził, a potem na emigracji w Stanach Zjednoczonych.