Większa część tekstów zawartych w książce pochodzi z lat pięćdziesiątych XX w. i są to znowelizowane historie ludzi, których Wanda Półtawska spotkała na drodze swojego życia.

Wśród jej zapisków, które publikowane są tu po raz pierwszy, czytelnik znajdzie również formę dramatu, jak Damy i huzary czy Jednoaktówka bez tytułu, oraz poezję, bo taki charakter ma wiersz Przywitanie, przy którym Karol Wojtyła zrobił znaczący dopisek: „To trzeba zachować”.

Uchylona „szuflada” ujawnia, z jaką przenikliwością Wanda Półtawska nieustannie próbuje odpowiedzieć na pytanie: Kim właściwie jest człowiek?