W slowniku tym zostały podddane wnikliwej ocenie anagramy, repetycje i palindromy w epice rzymskiej, w okresie jej największego rozwoju, a mianowicie od czasu później republiki rzymskiej, poprzez epokę augustowską, do końca pierwszego wieku naszej ery.
Wyjątek stanowi poemat Mosella Auzoniusza. Anagramy repetycje i palindromy są niemal fundamentem metrum epickiego, wielokrotnie służą wyrafinowanym grom językowym, budują hoofonię sylabiczną, kształtują klauzule rytmiczną. Uzupełniają studia naukowe nad aliteracją łacińską, enklitykami, przerzutnią, cezurą, akrostychami, połączeniem muta cum liquida etc. Służą również wydatną pomocą w badaniach stylometrycznych. Pozwalają Czytelnikowi odkryć pewne wyrafinowane kody jezykowe i dźwiękowe oraz skłonić go do głębszej refleksji nad epiką rzymską. Każdy z analizowanych w słowniku utworów posiada - w większym bądź mniejszym zakresie - de dystynktywne elementy.