Kiedy twoje dziecko nie jest w stanie spojrzeć ci w oczy, czy oznacza to, że jest winne najgorszej zbrodni?

Nastoletni Jacob Hunt cierpi na zespół Aspergera, czyli łagodną postać autyzmu. Nie umie czytać sygnałów społecznych ani wyrażać swoich myśli i uczuć. Na pierwszy rzut oka to zupełnie normalny, inteligentny i elokwentny chłopak, jednak każde odstępstwo od codziennej rutyny, każda zmiana w ustalonym porządku dnia może wytrącić go z równowagi. Nieważne, czy chodzi o zbyt jasne światło, dotyk obcej osoby, szelest zgniatanego papieru, pomarańczowy kolor, czy nieodpowiednią konsystencję płatków śniadaniowych z mlekiem – Jacob potrafi wpaść w furię z byle powodu. Ma też, jak wielu młodych ludzi z zespołem Aspergera, obsesyjne zamiłowanie do jednej, specjalistycznej dziedziny – w jego przypadku jest to analiza kryminalistyczna. Chłopak pojawia się w miejscach, gdzie policja prowadzi śledztwo, instruuje detektywów, co należy robić… a do tego najczęściej ma rację.

Gdy policja znajduje zwłoki jego prywatnej instruktorki umiejętności społecznych, Jacob sam staje się obiektem zainteresowania detektywów. Wszystkie charakterystyczne cechy zespołu Aspergera: unikanie kontaktu wzrokowego, impulsywność, dystans fizyczny, w oczach policjantów mogą być równoznaczne z przyznaniem się do winy. Jacob niespodziewanie zostaje oskarżony o morderstwo.

„W naszym domu“ to wspaniała, poruszająca opowieść o samotnym świecie dziecka z zespołem Aspergera i o tym, co przechodzi jego rodzina: o nieustannym strachu i walce na burzliwym morzu rodzicielskich zmagań, o głębi matczynej miłości. Jodi Picoult, pisząc o chłopcu dotkniętym autyzmem, uczy nas współczucia i zrozumienia dla ludzi cierpiących na schorzenie, które w każdej sytuacji nieuchronnie stawia ich poza nawiasem społeczeństwa. Zadaje jednocześnie trudne pytania o to, jak odnosimy się do tych, którzy są inni, i czy oczekujemy od nich, że będą przestrzegać naszych reguł. Opisuje nasz system prawny – dobry dla ludzi, którzy potrafią się porozumiewać w określony sposób, ale zdecydowanie gorszy dla tych, którzy nie posiadają tej umiejętności.

1. miejsce na liście bestsellerów NEW YORK TIMES!

Kilka słów od Jodi Picoult

Dzieci z zespołem Aspergera, które miałam okazję poznać, były dowcipne, ekscentryczne i tak nietypowe, jak nietypowy jest każdy człowiek. Mogę mieć tylko nadzieję, że powieść „W naszym domu“ będzie dla czytelnika oknem do świata dziecka z zespołem Aspergera i pozwoli jednocześnie zrozumieć, co przechodzi jego rodzina. Być może, gdyby podobne książki były dostępne przed laty, moja ciocia nie musiałaby się wstydzić ataków autystycznych swojego syna, a spotkałaby się z ludzkim współczuciem.

Jedna z najlepszych powieści Jodi Picoult! „USA Today“

Jodi Picoult jest jak zwykle wnikliwa aż do bólu. W jej powieści znajdziemy głębię matczynej miłości, a jednocześnie bezlitosną analizę nas samych… „BookPage“

Picoult, znakomicie przygotowana do tematu, w inteligentny sposób poradziła sobie z trudnymi pytaniami na temat autyzmu i zespołu Aspergera.
„Publishers Weekly“

Nowa książka Picoult na pierwszy rzut oka przypomina powieść detektywistyczną – w tym obszarze autorka skrzętnie korzysta z atrakcyjności zespołu Aspergera dla poprowadzenia wciągającej historii. Lecz Picoult znana jest także z solidnego researchu. Nie minie 50 stron, a czytelnicy poczują się ekspertami z zakresu zespołu Aspergera. Lecz aby wejść w skórę człowieka, który z ochotą zamieniłby wszystkie swoje genialne uzdolnienia na „normalność“, trzeba zaliczyć wszystkie 700 stron powieści. Co nie jest trudne, bo Picoult świetnie radzi sobie z narracją. Choć i jej nie jest obca skłonność do cukierkowych wątków, to udaje jej się zawrzeć w swojej powieści przesłanie, na które nie wpadł jeszcze żaden z hollywoodzkich twórców: Asperger to nic śmiesznego.
Marcin Wyrwał,