W momencie ataku na amerykańską bazę Floty Pacyfiku w Pearl Harbor Cesarska Marynarka Japońska dysponowała najnowocześniejszymi na świecie samolotami uderzeniowymi. Był to Aichi D3A oraz Nakajima B5N. Oba samoloty, obok myśliwca A6M, stały się symbolem japońskich sukcesów militarnych w początkowym okresie wojny na dalekim Wschodzie. Celność zrzutu bomb przez D3A nie miała sobie równych i dalece przewyższała pod tym względem, nawet owianego legendą niemieckiego Junkersa Ju 87 „Stuka“. I choć samolot D3A w dość krótkim czasie stał się przestarzały, to jednak zdążył zatopić największą ilość okrętów przeciwnika, niż jakikolwiek inny bombowiec nurkujący państw Osi.
Opisany w niniejszej książce samolot, niszcząc w zaskakującym nalocie trzon amerykańskiej Floty Pacyfiku 7 grudnia 1941 roku, wytyczył japońskiemu lotnictwu drogę, u schyłku której leżała całkowita zagłada potencjału militarnego i gospodarczego Kraju Kwitnącej Wiśni, zakończona użyciem nad Hiroszimą i Nagasaki najstraszliwszej broni jaką kiedykolwiek zastosowano.