Niesamowite fakty, przykuwające uwagę historie i śmiałe pomysły. Tę książkę powinien przeczytać każdy, komu nieobca jest troska o to, jaki świat zbudujemy po pandemii koronawirusa. – Carl Frey, Instytut Nowej Myśli w Ekonomii, Uniwersytet Oksfordzki
Tchnąca siłą i nadzieją wizja tego, jak odnaleźć zagubione więzi międzyludzkie oraz zaleczyć kaleczące nas podziały.
Jeszcze zanim pandemia wirusa zapoznała nas z dystansem społecznym i podobnymi pojęciami, samotność stawała się już chorobą określającą XXI stulecie.
Nie jesteśmy jednakże wobec niej bezradni.
Noreena Hertz, po dziesięciu latach badań naukowych polegających na zbieraniu materiału z pierwszej ręki, pokazuje nam najrozmaitsze zjawiska: od zajęć „jak się komunikować w realnym życiu” dla studentów uniwersyteckich uzależnionych od smartfonów, przez najróżniejsze atrakcje na zlotach skrajnych prawicowców oraz „wynajmowanie sobie przyjaciół” i płacenie za przytulanie w Stanach Zjednoczonych, po starsze Japonki dziergające czapeczki dla swych robotycznych opiekunów.
Autorka pokazuje, jak nasza coraz większa zależność od technologii, radykalne zmiany zachodzące w miejscach pracy oraz kilkadziesiąt lat polityki stawiającej własną korzyść ponad wspólne dobro doprowadziły do tego, że jesteśmy dziś bardziej wyobcowani niż kiedykolwiek w historii ludzkości.

Noreena Hertz pomaga zrozumieć, dlaczego żyjemy w świecie samotników, jak do tego doszło oraz co możemy zrobić, żeby ograniczyć samotność w swoim życiu. Podsuwa czytelnikom mnóstwo śmiałych rozwiązań, które można zastosować w domu, w pracy i w sąsiedztwie, ukazuje też jasną wizję tego, co w obecnej sytuacji powinny zrobić władze i przedsiębiorstwa.