Mistrzyni poezji miłości, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, w sposób
naturalny i piękny mówi o gwałtowności i delikatności uczuć.
Używając palety różnych barw i odcieni – od radosnych,
żartobliwych, przez nostalgiczne, po ciemne, katastroficzne – snuje
refleksję nad światem. Fascynuje ją natura, filozofia i spirytyzm,
zastanawia się nad przemijaniem i śmiercią. Poetka często pyta o
zagadkę istnienia. Istnienia, którego miłość jest najbardziej
fascynującym i tajemniczym przejawem.