Z rzeki, w której każdego dnia pluska się dziobak Toto, zniknęła cała woda! Skąd ta niespodziewana susza? Dziobak Toto i jego nieodłączny przyjaciel koala Wawa postanawiają rozwikłać zagadkę. W tym celu odważnie ruszają w gęsty las, pełen niebezpieczeństw i przedziwnych stworzeń...

Pierwszy tom zabawnej serii przygodowej dla najmłodszych, w którym poznajemy wesołą gromadę bohaterów: dziobaka Toto, kolczatkę Chichi, koalę Wawa i nietoperza Riri.

Dziobak to prawdziwy cudak. Jest pokryty futrem, ma dziób jak kaczka, ogon bobra i płetwiaste łapy. Dwie godziny dziennie spędza w wodzie, pochłaniając olbrzymie ilości robaków, larw, a niekiedy także małych ryb. Na resztę dnia zaszywa się w swojej jamce, do której wejście prowadzi od strony lądu.

Autorami serii są scenarzysta Éric Omond, wykładowca Beaux-Arts d'Angers, oraz rysownik Yoann Chivard, współtwórca serii komiksowych „Phil Kaos" i „Dark Boris" oraz książki dla dzieci „Le Vilain Petit Canard".

„Mój pierwszy komiks 5+” to zupełnie nowa propozycja na polskim rynku. Wszystkie komiksy z tej serii doskonale czyta się wspólnie z dzieckiem, ale też są idealnymi propozycjami na pierwsze samodzielne lektury. W cyklu znalazły się wyjątkowe i nagradzane europejskie serie, przepięknie zilustrowane, z mądrymi i ciekawymi scenariuszami.

Wspólne czytanie z dzieckiem to wspaniała przygoda. Dostarcza wielu wrażeń i wzruszeń nie tylko najmłodszym. Może być częścią wieczornego rytuału, sposobem na wspólne spędzenie czasu, ale też pretekstem do porozmawiania z dzieckiem na ważne tematy. Ma również aspekt edukacyjny – pomaga w nauce czytania, kształtuje styl wypowiedzi, poszerza zasób słów i rozwija wyobraźnię.

"Około 5 roku życia dzieci zaczynają interesować się czytaniem, literami, pisaniem. Pytają, jak wygląda litera, próbują pisać, kreślić, bawić się w czytanie. Jest to najlepszy moment, żeby zacząć rozwijać w dzieciach tę gotowość. Zachęcać je do tego. Pomagać im posiąść tę skomplikowaną czynność. Czytanie to połączenie koordynacji, syntezy i analizy wzrokowo-słuchowej, koncentracji, spostrzegawczości. Wymaga zatem niemałego wysiłku ze strony dziecka, żeby ją opanować. Najlepiej jest to robić w formie przyjemnej zabawy. Żeby dziecko nie czuło i nie było zmęczone musząc uruchamiać i koordynować tyloma obszarami na raz" - podkreśla psycholożka dziecięca, Sylwia Jatczak