Od 30 lat proza fantastyczna profesora fizyki z Uniwersytetu Jagiellońskiego, Huberta Harańczyka, używającego w środowisku miłośników SF pseudonimu Marek S. Huberath, wzbudza zainteresowanie, a często i kontrowersje. Pierwsze opowiadanie Huberath opublikował w latach 80. i 90. XX w. na łamach Fantastyki, najważniejszego pisma skupiającego polskich miłośników science fiction. W kolejnych latach zaczął w liczących się oficynach publikować także powieści. () Huberath wciąż pozostaje jednym z najważniejszych twórców polskiej fantastyki, a jego eklektyczne gatunkowo utwory stanowią intelektualne wyzwanie dla krytyków, porównywalne w kontekście polskiej fantastyki jedynie do tego, jakie sprawiają powieści Jacka Dukaja.
Twórczość Huberatha nie doczekała się do tej pory kompleksowej analizy literaturoznawczej, więc sam pomysł poświęcenia jego książkom pracy doktorskiej zasługuje na pochwałę.
Z recenzji dr hab. Dominiki Oramus, prof. UW
Oczywiście, niezwykle istotne już na samym początku staje się znalezienie odpowiedniego klucza interpretacyjnego. W tym wypadku wybór Chojnowskiego to strzał w dziesiątkę. [] Autor jawi się jako badacz wnikliwy, skrupulatny, rzetelny, bardzo dobrze przygotowany metodologicznie (co nie jest bynajmniej regułą w dzisiejszych czasach) i co najważniejsze obdarzony świetną intuicją badawczą. Nie mam żadnych wątpliwości, że praca ta nie tylko spełnia wszelkie wymogi stawiane dysertacjom doktorskim, lecz znacząco je przewyższa. [] Żywię również nadzieję, że stanie się zarzewiem dyskusji oraz źródłem inspiracji dla badaczy zainteresowanych nie tylko twórczością Marka S. Huberatha (bo dla nich będzie stanowić niewątpliwie lekturę obowiązkową), ale i całą literaturą niemimetyczną oraz motywem przestrzeni w literaturze.
Z recenzji dr. hab. Grzegorza Trębickiego, prof. UJK