Dla poetki ważny jest sam porządek przestrzenny. Wszystko dzieje się lub działo się gdzieś w konkretnej przestrzeni, jest lub było osadzone, zakotwiczone, przywiązane, umiejscowione. Przechodzenie z miejsca na miejsce, poszukiwanie drogi, wybieranie kierunku to czynności twórcze, wywołujące emocje i tworzące napięcia. Przestrzeń realna w jej wierszach nakłada się na przestrzeń pamięci, mylą się kierunki, linie proste stają się krzywiznami. Tak, jak pomiędzy bliskim i dalekim, tak również pomiędzy znanym i nieznanym pulsuje napięcie.
dr hab. Wojciech Kaliszewski, prof. IBL PAN