Jacques Lecoq to mistrz w dziedzinie nauczania teatru, pedagog skoncentrowany na świecie i jego ruchu. Jest twórcą szkoły, która w 1997 roku świętowała swoje czterdzieste urodziny. Lista wychowanków Lecoqa jest imponująca. Są wśród nich najwybitniejsi reżyserzy teatralni, dramatopisarze, architekci, całe zespoły, twórcy z wielu krajów i wielu kontynentów, m.in. Ariane Mnouchkine, Yasmina Reza, Geoffrey Rush czy Christoph Marthaler. Zadziwia różnorodność stosowanych przez nich form i poetyk czerpiących z jednego źródła. Warto podkreślić, że do pracy Lecoqa odnoszą się zarówno aktorzy, autorzy, reżyserzy, scenografowie, architekci, jak i nauczyciele, psychologowie, pisarze, a nawet duchowni. Jego metoda nie ma nic wspólnego z nauczaniem jakiegoś konkretnego stylu czy sposobu gry, tworzenia, to odkrywanie w codziennym doświadczeniu praw ruchu, przestrzeni i formy. To poszukiwanie zasad i granic wszelkiej twórczości.
Lecoq krok po kroku wprowadza czytelnika w swoje nauczanie, szczodrze dzieli się ogromnym doświadczeniem, czyni to w sposób uporządkowany i z humorem, posługuje się przy tym obrazowym, precyzyjnym słownikiem. Quasi-naukowy ogląd życia i jego ruchów łączy się z poezją stosowaną w formułowaniu praw, dzięki którym przekaz staje się jeszcze bardziej zrozumiały.
Książka staje się jakby przewodnikiem po metodzie, przewodnikiem po dwuletniej podróży, podręcznikiem twórczości, przypomina trochę dobrą książkę kucharską jest i instruktażowa i inspiruje. Stanowi żyzny grunt dla rodzącego się teatru.