Zastosowanie kliniczne protez ortoz i środków pomocniczych
VIA MEDICA
Wysyłka:
Niedostępna
Sugerowana cena
Nasza cena
33,10 PLN
Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni: 0,00 zł
Niniejszy podręcznik to kontynuacja Zaopatrzenia rehabillitacyjnego wydanego w 2003 roku. Zmieniony, nowy tytuł wynika z rozszerzenia zagadnień klinicznych oraz praktycznych wskazówek do zastosowania zaopatrzenia protetycznego i ortotycznego. Przypomnę, że autorem i inicjatorem określenia zaopatrzenie rehabilitacyjne jest prof. Kazimierz Szawłowski, który uważał, że jest to integralna część leczenia usprawniającego, zresztą nie tylko w schorzeniach narządów ruchu.
Podręcznik został wzbogacony przez współautorkę ? dr med. Wiesławę Nykę, starszego wykładowcę przy Katedrze Rehabilitacji Akademii Medycznej w Gdańsku, która opracowała problematykę kliniczną. Wniosła także liczne uwagi krytyczne, co pozwoliło na poprawienie i rozszerzenie opisywanych przedmiotów zaopatrzenia.
Niniejsza publikacja będzie pomocą dla studentów medycyny i fizjoterapii, specjalizujących się lekarzy i magistrów rehabilitacji oraz tych wszystkich, którzy ? ze względu na charakter swojej pracy z pacjentami ? powinni posiadać praktyczną wiedzę z zakresu protetyki, ortotyki i różnego rodzaju pomocy technicznych.
Poprawiono nazewnictwo wielu przedmiotów zaopatrzenia, choć wciąż pozostaje aktualne jego ujednolicenie zgodne z normami ISO (International Organisation for Standardisation).
Uważam za wskazane powtórzenie niektórych terminów opisanych już w poprzednim podręczniku.
Stosujemy określenie ortoza, zamiast dość powszechnie przyjętego w Polsce orteza, ponieważ jest ono bardziej poprawne językowo. Słowo to pochodzi od greckiego ?orthos?, czyli ?prosty?. Argumentem są inne, używane w języku polskim, okreś?lenia:: ortodoncja, ortoptyka, ortotyk.
Nazwy anatomiczne są zgodne z podanymi w podręcznikach Mianownictwo anatomiczne Aleksandrowicza oraz Anatomia człowieka Bochenka. Aby wyjaśnić najczęściej występujące niejednoznaczne pojęcia, podaję za tymi autorami, że część kończyny górnej od nadgarstka do palców nazywa się ręką. Określenia ramię i przedramię nie budzą wątpliwości. Te trzy elementy funkcjonalne wraz z podstawą łączącą, jaką jest obręcz barkowa, nazywa się kończyną górną.
Kończyna dolna składa się z obręczy biodrowej, która stanowi podstawę łączącą z tułowiem, oraz z części wolnej ? uda, podudzia, równorzędnie nazywanego też golenią, i stopy.
Nie ma wątpliwości dotyczących nazw innych części anatomicznych, które ponadto porównano z podanymi w wymienionych podręcznikach.
W książce stosuje się określenie narządy ruchu ? w liczbie mnogiej, jako poprawne językowo. Szersze uzasadnienie podaję w artykule opublikowanym w Rehabilitacji Medycznej w 2005 roku.
Podręcznik został wzbogacony przez współautorkę ? dr med. Wiesławę Nykę, starszego wykładowcę przy Katedrze Rehabilitacji Akademii Medycznej w Gdańsku, która opracowała problematykę kliniczną. Wniosła także liczne uwagi krytyczne, co pozwoliło na poprawienie i rozszerzenie opisywanych przedmiotów zaopatrzenia.
Niniejsza publikacja będzie pomocą dla studentów medycyny i fizjoterapii, specjalizujących się lekarzy i magistrów rehabilitacji oraz tych wszystkich, którzy ? ze względu na charakter swojej pracy z pacjentami ? powinni posiadać praktyczną wiedzę z zakresu protetyki, ortotyki i różnego rodzaju pomocy technicznych.
Poprawiono nazewnictwo wielu przedmiotów zaopatrzenia, choć wciąż pozostaje aktualne jego ujednolicenie zgodne z normami ISO (International Organisation for Standardisation).
Uważam za wskazane powtórzenie niektórych terminów opisanych już w poprzednim podręczniku.
Stosujemy określenie ortoza, zamiast dość powszechnie przyjętego w Polsce orteza, ponieważ jest ono bardziej poprawne językowo. Słowo to pochodzi od greckiego ?orthos?, czyli ?prosty?. Argumentem są inne, używane w języku polskim, okreś?lenia:: ortodoncja, ortoptyka, ortotyk.
Nazwy anatomiczne są zgodne z podanymi w podręcznikach Mianownictwo anatomiczne Aleksandrowicza oraz Anatomia człowieka Bochenka. Aby wyjaśnić najczęściej występujące niejednoznaczne pojęcia, podaję za tymi autorami, że część kończyny górnej od nadgarstka do palców nazywa się ręką. Określenia ramię i przedramię nie budzą wątpliwości. Te trzy elementy funkcjonalne wraz z podstawą łączącą, jaką jest obręcz barkowa, nazywa się kończyną górną.
Kończyna dolna składa się z obręczy biodrowej, która stanowi podstawę łączącą z tułowiem, oraz z części wolnej ? uda, podudzia, równorzędnie nazywanego też golenią, i stopy.
Nie ma wątpliwości dotyczących nazw innych części anatomicznych, które ponadto porównano z podanymi w wymienionych podręcznikach.
W książce stosuje się określenie narządy ruchu ? w liczbie mnogiej, jako poprawne językowo. Szersze uzasadnienie podaję w artykule opublikowanym w Rehabilitacji Medycznej w 2005 roku.
Szczegóły
Autor: Przeździak Bogumił, Nyka Wiesława
Wydawnictwo: VIA MEDICA
Kod paskowy: 9788375550474
ISBN: 978-83-7555-047-4
Języki: polski
Rok wydania: 2008
Ilość stron: 229
Format: 16.4x23.8cm
Oprawa: Miękka
Waga: 0.43 kg
Recenzje
Klienci, którzy kupili oglądany produkt kupili także:
Bibliografia czasopism warszawskich T II
Inwestycje
Magia ochronna
Ars Scripti-2
Jutrzenka
Myśli o przesądach moralnych
Myśli o przesądach moralnych
Vis-a-Vis Etiuda
Dziewczyna do wszystkiego
BC Edukacja
Święty Graal Święta krew
Vis-a-Vis Etiuda
English Vocabulary in Use Elementary with answers + CD
Cambridge University Press