Chrześcijanin na myśl o sztuce niekoniecznie natychmiast zwraca uwagę na twórcę i jego dzieło. Jeśli jednak stanie wpierw przed artystą i jego dorobkiem, to z czasem, na drodze namysłu, wybiegnie także poza jego widzialną twórczość.
Piękno Chrystusa. Ten, który stworzył świat, powiedział o nim, że był dobry, czyli piękny. Nie cofnął tego słowa, gdy Wcielonemu Słowu tak oszpecono Oblicze, że trzeba było twarz przed Nim zakrywać.
Chrystus potwierdził, że piękny jest Oblubieniec Izraela, Oblubieniec Kościoła, Oblubieniec człowieka i że piękna jest nadzieja życia wiecznego.
Piękno człowieka. Stwórca człowieka uczynił go najpiękniejszym ze stworzeń. Przychodząc na świat, każdy otrzymuje szansę doświadczenia piękna życia na Jego obraz i podobieństwo. Słowo Boga i Jego Duch dają moc, aby trwać w pięknie, które nie przemija.
Piękno sztuki. Piękno Boga zainspirowało także człowieka do twórczości. W swych dziełach wprost lub pośrednio, odważnie lub nieśmiało, pamięta on o swym Stwórcy. Wielokrotnie językiem swej codzienności i symboliką miejsca zamieszkania daje świadectwo żywej i stałej obecności Pana.
Album o Kaplicy i Galerii na Jaszczurówce w pewien sposób odsłania, jak biegły i jak się krzyżowały drogi artystów Podhala, mariańskich seminarzystów i ludzi odwiedzających to miejsce.
Kazimierz Pek MIC
Rektor Wyższego Seminarium Duchownego
Księży Marianów w Lublinie