Długa droga do domu, autobiografia najwazniejszego białoruskiego pisarza XX wieku, na początku słodko smakuje gruszkami z wiejskiego sadu pod Witebskiem. Sielanka szybko ustępuje miejsca kataklizmom, które dotknęły Białorus w ubiegłym stuleciu: kolektywizacji, radzieckim czystkom, wyniszczającej walce z niemieckim najezdzcą. Dramatyczne doswiadczenia wojenne połozyły się cieniem na reszcie życia pisarza, ale przyniosły mu tez swiatową sławę. Im pozniejszych lat dotyczy opowiesc, tym mniej ochoczo autor pisze na swoj temat, a tym chętniej o innych. Zawdzięczamy mu portrety najwazniejszych tworcow literatury radzieckiej, wgląd za kulisy komunistycznej cenzury uprawianej rękoma własnych kolegow, wiedzę o rozpalającym się płomieniu białoruskiego odrodzenia narodowego pod koniec lat osiemdziesiątych. Na przekor wszelkim przeciwnosciom losu Długa droga do domu przesycona jest przekonaniem o uniwersalnym wdzięku białoruskiej kultury i jej zasłuzonym miejscu w Europie.