Tematykę książki można zaliczyć do dziedziny historii idei. Praca stanowi próbę ukazania dziejów francuskiego nurtu naukowego i intelektualnego zwanego lamarkizmem (a w XX wieku neolamarkizmem) w szerszym kontekście przyrodoznawstwa europejskiego (i po części amerykańskiego) oraz na tle sięgającej czasów starożytnej Grecji filozoficznej tradycji. Zamiarem autora jest rekonstrukcja filozoficznej i naukowej genealogii nurtu, wskazanie na różnorakie przeobrażenia jakim podlegał (wzgl. różne jego wersje) oraz ukazanie sposobu jego funkcjonowania w kontekście innych, z reguły trudnych z nim do pogodzenia doktryn, głównie darwinizmu. Zaletą pracy jest też ukazywanie ścisłego związku, jaki zachodził między poszczególnymi teoriami naukowymi, dotyczącymi zdawałoby się kwestii bardzo specjalistycznych, a sferą polityki społecznej czy kultury.