W Polsce system opieki nad dzieckiem osieroconym i opuszczonym składa się z form rodzinnych i instytucjonalnych. Obie te formy istnieją obok siebie w zasadzie od początków dziejów opieki nad dzieckiem. Obecnie można jednak zauważyć dążenie ustawodawców do znacznego ograniczania instytucjonalnych form opieki nad dzieckiem na rzecz powstawania form małych, rodzinnych. Dużą wagę przykłada się także do wspomagania rodziny naturalnej, aby pobyt dziecka poza domem był możliwie najkrótszy. Książka ukazuje, w sposób wielowymiarowy problematykę opieki nad dzieckiem, które z różnych względów nie może przebywać w domu rodzinnym i musi zostać objęte inną formą opieki. Mimo teoretycznego charakteru, przybliża ona Czytelnika do omawianych zagadnień także poprzez możliwość poznania historii dzieci umieszczanych w zastępczych środowiskach wychowawczych.