Książka dotyczy ważnego naukowo i społecznie zagadnienia. Dobrze wpisuje się w dyskusję, toczącą się zarówno w profesjonalnych środowiskach pedagogicznych, jak i na szerszym forum społecznym, nad istotą, przebiegiem i skutkami oceniania szkolnego i jego związków z biografiami uczniów.

Ocenianie, jako element praktyki społecznej, pozostaje silnie powiązane z aktualizacją stosunków władzy (w tym władzy nad wiedzą i nad rozwojem jednostki), co sprawia, że jest z natury rzeczy problematyczne i budzi kontrowersje. Dylematy decyzyjne odnoszące się do funkcji i skutków ocen szkolnych, przy poważnych psychicznych i społecznych ich konsekwencjach, rodzą liczne pytania badawcze, które w pracy zostały postawione. Każda próba pogłębienia rozumienia praktyki oceniania edukacyjnego jest zatem warta uwagi, a próba udana, do jakich z pewnością należy książka Grażyny Szyling, jest szczególnie interesująca.

[] książka trafia w żywe zapotrzebowanie dydaktyki i szkoły, znajdzie więc czytelników zarówno wśród kadry akademickiej i metodyków, jak i wśród nauczycieli. Wypełnia ona wyraźną lukę w literaturze dotyczącej oceniania szkolnego, tym bardziej dotkliwą że wynikającą z wciąż w polskiej szkole inercyjnie obecnego bezrefleksyjnego traktowania oceny jako oczywistego, prostego w użyciu narzędzia pracy szkoły. Książka Grażyny Szyling nie tylko ukazuje złożoność procesu oceniania, ale również wskazuje czytelnikowi kierunki poszukiwań i drogi zmiany, której zainicjowanie i utrzymanie jest niezbędne, by ocena pełniła funkcje prorozwojowe.



Z recenzji dr hab. Doroty Klus-Stańskiej, prof. Uniwersytetu Gdańskiego