Naturalna medycyna i znajomość leczniczych właściwości roślin stanowiła w czasach Hildegardy z Bingen bardzo ważny składnik leczenia. Ziołowe lecznictwo, bardzo wówczas rozpowszechnione, nie miało jednak wówczas dostatecznych podstaw w teorii, lecz niewątpliwie w dużej mierze oparte było na praktycznych obserwacjach i doświadczeniach. Hildegarda z Bingen dzięki ogromnemu doświadczeniu znała takie działanie poszczególnych roślin leczniczych, które zostało odkryte dopiero wiele wieków po niej. Stosowała proste leki roślinne, i to na ogół z ziół pospolitych, rosnących wszędzie. Sama nowych ziół nie odkryła, wykorzystywała te, które były znane od niepamiętnych czasów.