"Teatr na którym się wychowałem, odchodzi w przeszłość. Z wolna, acz nieuchronnie. Co zeń zostało I co może warto, aby pozostało... Rozmawiamy w tej książce o tamtym teatrze, dla mnie najbliższym. Grono rozmówców obejmuje przeto urodzonych w czasach dla młodych dzisiejszego teatru poniekąd prehistorycznych - od mniej więcej progu II Rzeczypospolitej po moje pokolenie, które rodziło się gdzieś tuż po II wojnie. Ot, rozmawiamy sobie po prostu - spotykamy się starzy i coraz starsi teatromaniacy." Andrzej Żurowski