Na czym w takim razie polegał ów nienazwany problem Jakimi słowami kobiety próbowały go opisać Czasami jakaś kobieta mówiła: Czuję się w jakimś sensie pusta niespełniona albo: Czuję się, jakbym w ogóle nie istniała. Niektóre próbowały zapomnieć o udręce, sięgając po środki uspokajające. Czasami myślały, że problem dotyczy męża lub dzieci, albo że właściwie wystarczy tylko zmienić umeblowanie w domu, przeprowadzić się do lepszej dzielnicy, znaleźć sobie kochanka lub urodzić jeszcze jedno dziecko. Czasami szły do lekarza z objawami, których nie potrafiły opisać: Czuję się zmęczona potwornie złoszczę się na dzieci, złoszczę się tak bardzo, że aż mnie to przeraża Czuję, że zaraz się rozpłaczę bez żadnego powodu. (Pewien lekarz z Cleveland nazwał to syndromem gospodyni domowej.) (Fragment książki) Ameryka była z nich dumna. Mówiło się o szczególnej roli amerykańskiej pani domu, o jej osobistym szczęściu i historycznej misji. Tymczasem Friedan podsunęła tym rzekomo spełnionym kobietom lustro, w którym zobaczyły ogrom własnej frustracji, poczucie pustki, zagubienia, bezsensu i wstydu, że tak właśnie się czują. Dotarło do nich, że nie są same. Że jednak nie zwariowały, bo ich desperacja to doświadczenie milionów innych kobiet. W listach do autorki a dostała ich całe stosy pisały z egzaltacją, że ta książka zmieniła ich życie. Mistyka kobiecości to książka legenda. Książka, która zmieniła świat. Kongres Kobiet otwiera nią swoją Bibliotekę, w której znajdą się kluczowe dzieła feministyczne.  Polecamy Mistykę tym wszystkim, którzy uważają, że miejsce kobiety jest w domu, bo tak chce natura. I wszystkim, którzy uważają feminizm za dziwactwo, które nie dotyczy zwyczajnych kobiet. Ale polecamy ją także tym z Was, które i którzy wiedzą, że jest inaczej. To książka, od której zaczął się wielki zryw i wielka zmiana.    Magdalena Środa Mistyka kobiecości to klasyka feminizmu liberalnego. Friedan dowodzi, że kobiety to przede wszystkim jednostki, które nie mniej niż mężczyźni mają prawo dążyć do samorealizacji w sferze publicznej. Masowe zamknięcie kobiet w domach to gotowy przepis na frustrację i nerwice, a przy tym absurdalne marnotrastwo ludzkiego potencjału. Ta książka powstała pół wieku temu w Ameryce, ale warto do niej wrócić tu i teraz, bo aktywizacja zawodowa kobiet pozostaje wielkim wyzwaniem polityki społecznej w Polsce i w Europie. Małgorza Fuszara Betty Friedan (1921-2006) - jedna z kluczowych postaci ruchu kobiecego w Stanach Zjednoczonych. Mistyka kobiecości (1963) uważana jest za iskrę, która dała początek drugiej fali feminizmu. Książka stała się bestsellerem i wywołała ogromne poruszenie wśród kobiet z klasy średniej, które po drugiej wojnie światowej sprowadzono do roli gospodyń. W 1966 roku Friedan została współzałożycielką, a potem pierwszą przewodniczącą Krajowej Organizacji na rzecz Kobiet (NOW), której celem było wprowadzenie kobiet do głównego nurtu amerykańskiego społeczeństwa już teraz. Była postacią kontrowersyjną: przez prawicę oskarżana o niszczenie wartości rodzinnych,  przez wiele feministek o homofobię i nadmierne skupienie na problemach Białych kobiet z klasy średniej. Do końca życia pozstała aktywna i twórcza. Angażowała się m. in. w walkę o prawo kobiet do aborcji, o równość na rynku pracy, zwiększenie udziału kobiet w polityce, a także  o wpisanie równości płci do Konstytucji. Oprócz Mistyki wydała  It Changed My Life (1976), The Second Stage (1981), The Fountain of Age (1993), Beyond Gender (1997), Life So Far (2000).