Triumf człowieka nad przeznaczeniem

W tej porywającej książce Sylvia Nasar, autorka megabestselleru "Piękny umysł" zabiera nas w podróż po współczesnej historii, opisując kobiety i mężczyzn, którzy zmienili życie każdej osoby na naszej planecie.

Jest to epicka opowieść o tworzeniu podstaw dzisiejszej ekonomii i o tym, jak uratowała ona ludzkość od nędzy i degradacji dzięki temu, że człowiek wziął los we własne ręce, zamiast zdawać się na fatum. Swą opowieść Nasar zaczyna od Karola Dickensa i Henry Mayhewa, którzy obserwowali i opisywali warunki życia ubogiej większości w połowie XIX wieku w Londynie – najbogatszym i najwspanialszym mieście świata. Było to czas wielkich poszukiwań. Autorka opisuje heroiczne niekiedy wysiłki Marksa, Engelsa, Alfreda Marshalla, Beatrice i Sydney’a Webbów oraz Amerykanina Irvinga Fishera, by zastosować wyniki tych poszukiwań w praktyce – często z rewolucyjnymi konsekwencjami dla świata.

Nasar przybliża postacie wielkiego Johna Maynarda Keynesa, Schumpetera, Hayek, uczennicy Keynesa Joan Robinson, wpływowych amerykańskich ekonomistów Paula Samuelsona i Miltona Freedmana oraz pochodzącego z Indii laureata nagrody Nobla Amartya Sena i pokazuje, jak myśliciele ci zmienili oblicze naszej planety – począwszy od jednego miasta, Londynu, poprzez Europę i Amerykę, aż po cały świat. Dając się porwać narracji, jesteśmy świadkami, jak ci odkrywcy, mężczyźni i kobiety zmagają się z osobistymi kryzysami, wojnami światowymi, rewolucjami, wstrząsami ekonomicznymi i własnymi ideami, by zerwać z założeniami Malthusa i przekształcić „ponurą wiedzę” w triumf nad ciążącym od wieków nad ludzkością przeznaczeniem – biedą i przedwczesną śmiercią.

Powstawanie tej idei, która jeszcze dwieście lat temu była niewyobrażalna, to historia prób i błędów, historia, która, jak wynika ze stron tej fascynującej książki, jeszcze się nie zakończyła.

Szczególnie interesujące w książce Nasar jest to, że ekonomiczni geniusze nie są w niej przedstawiani w sposób standardowy…

Opisując słynnych myślicieli autorka wydobywa rys człowieczeństwa z „posępnej nauki”, pokazując, że idee zawsze zakorzenione są w osobistych doświadczeniach.