Bitwa warszawska zalicza się do największych starć zbrojnych w dziejach oręża polskiego. Decydowała nie tylko o wyniku prowadzonej wojny. Zależał od niej los narodu polskiego, który dopiero co wyzwolony, stanął przed realną groźbą kolejnej zależności oraz narzucenia siłą niechcianego systemu społeczno-politycznego. Bitwa miała wymiar europejski. Może być porównywana tylko z takimi sławnymi zwycięstwami oręża polskiego, jak bitwa pod Grunwaldem czy pod Wiedniem. Te trzy bitwy decydowały o przyszłych losach kontynentu.
Podstawą polskiego planu bitwy warszawskiej było związanie walką armii Tuchaczewskiego na przedmościu warszawskim, nad Wkrą i Narwią, wykrwawienie ich i uderzenie w lewe skrzydło, a następnie w tyły ugrupowania nieprzyjaciela (grupa uderzeniowa znad Wieprza) przy jednoczesnym odrzuceniu go w kierunku Narwi przez 5 Armię rozbicie jego wojsk. Miało to odwrócić nie tylko losy bitwy, ale nawet wojny.